ΤΣΑΤΑΚΗΔΕΣ Ή ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ 4 ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ. ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΑΓΓΕΛΗ

Τα τελευταία χρόνια με την αύξηση των μέσων μαζικής κοινωνικής δικτύωσης, facebook, twiter κλπ έχουν αναδυθεί καινούργιες κάστες ανθρώπων.

Είναι απορίας άξιον που βρισκόντουσαν όλα αυτά τα χρόνια αυτοί οι άνθρωποι και πως επικοινωνούσαν έως τώρα με τους άλλους. Ή μήπως δεν επικοινωνούσαν;

Λόγω της εργασίας μου σε επείγοντα περιστατικά δημόσιου νοσοκομείου, η παρατήρηση φαινομένων μου έγινε δεύτερη φύση. Φυσικά δεν μπορούσε να μου ξεφύγουν οι άνθρωποι των social media. Είναι φυσικό λοιπόν ένα τέτοιο μεγάλο πεδίο να βρίθει ευκαιριών για παρατήρηση και στοχασμό

Σήμερα θα αναφερθώ στη συμπαθή (κατά τα άλλα) τάξη των "τσατάκηδων", άνθρωποι δηλαδή που επικοινωνούν μέσα από τσατ πάσης φύσεως και βέβαια δεν τους ξεχωρίζω σε γυναίκες και άντρες γιατί μερικές συνήθειες τους είναι κοινές.

Προσωπικά, με τέτοιους ανθρώπους έχω "μιλήσει" στο facebook γιατί δεν μπαίνω σε τσατ.
Κι ενω το facebook δεν έχει άμεσα σκοπό τέτοιου είδους "ηλεκτρονικού ψαρέματος", οι άνθρωποι των τσατ, οι "τσατάκηδες" , δρουν με ψεύτικα και μη προφίλ στο μεγαλύτερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούν για να "ψαρέψουν" γνωριμίες σε άλλες ηλεκτρονικές τοποθεσίες, φτιαγμένες αποκλειστικά γι αυτό το σκοπό.

Κάνω εκπομπές στο ραδιόφωνο 3 χρόνια και διατηρώ 2 προφιλ και μια επαγγελματική σελίδα. Έτσι καθημερινά μιλώ με διάφορους ανθρώπους διαμέσω facebook.

Μια από αυτές τις συνήθειες των τσατάκηδων, είναι οι 4 δημοφιλείς ερωτήσεις που κάνουν προκειμένου να "γνωριστούν" με τους άλλους όπως υποστηρίζουν, με μικρές παραλλαγές πάντα και με διαφορετική σειρά .

Οι τέσσερις ερωτήσεις που γίνονται μετά από ένα τυπικό χαιρετισμό είναι:

Από που είσαι; (ή που μένεις;)

Πόσο χρονών είσαι; (μερικοί ρωτούν μονολεκτικά, ηλικία;)

Είσαι παντρεμένη-/νος;

Με τι ασχολείσαι ;

Πλήρης φάκελος δηλαδή. Βέβαια οι τυπικές αυτές ερωτήσεις γίνονται σε οποιαδήποτε κοινωνική συναναστροφή, το αστείο και συνάμα το γελοίο της υποθέσεως είναι ότι γίνονται στα πρώτα δευτερόλεπτα της δικτυακής γνωριμίας!! Με τέτοια αγωνία σα να βιάζονται ποιος ξέρει για ποιό λόγο...
Μήπως δεν θέλουν να χάσουν χρόνο; Μήπως πρέπει ο άλλος να πληροί κάποιες προδιαγραφές για να μπορούν να ανοίξουν μια κουβέντα μαζί του;
Σαφώς κι έχουν κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό τους (οι περισσότεροι), ο απώτερος σκοπός είναι βέβαια το sex οπότε πρέπει μάλλον να ξέρουν τι ψωνίζουν από την αρχή.

Βιώνω διαλόγους απείρου κάλλους τους οποίους φαντάζομαι ότι μαντεύετε, μιας και δεν υπάρχει ποικιλία αφού οι ερωτήσεις όλες κι όλες είναι τέσσερις. Δεν απαντώ βέβαια στις ερωτήσεις τους, τις αγνοώ και μετά τους διαγράφω. Εκτός αν είναι επιθετικοί, οπότε τους μπλοκάρω αμέσως.
Μπορώ να σας πω όμως αντιδράσεις.
Καταρχήν εννιά στους δέκα γράφουν στα greeklish, εδώ χάσαμε τη γλώσσα μας δεν θα χαθεί η επικοινωνία;
Αν δεν απαντήσεις αμέσως άλλοι γεμίζουν την οθόνη ερωτηματικά ή ρωτάνε "είσαι εδώ;" ή μάλλον "eise edo?" για να σας βάλω στο κλίμα.

Άλλοι πάλι αν δεν απαντήσεις σε βρίζουν κιόλας.
Δεν ξεχάσω την περίπτωση ενός άντρα από τον Πειραιά που στο προφίλ του είχε μια τεράστια ανακοίνωση όπου περιέγραφε τις (κατά τη γνώμη του πάντα) ανάπηρες συναισθηματικά γυναίκες. Μέσα σ αυτές το μάτι μου έπιασε (δεν το διάβασα όλο) αυτές που κοιτάνε μόνο την οικονομική επιφάνεια του άντρα και αυτές που κρίνουν από την εμφάνιση και γενικά από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Αυτός λοιπόν έστειλε μήνυμα χωρίς να μου κάνει αίτημα φιλίας πρώτα. Στο μήνυμα λοιπόν με ρώτησε πόσο χρονών είμαι!!! Αμέσως, χωρίς ένα τυπικό "χαίρετε"!!!!
Του υπενθύμισα την ανακοίνωση του στο προφίλ του λέγοντας του ότι δεν περίμενα να ρωτήσει αμέσως αυτό το πράγμα(που ανήκει στην εξωτερική εμφάνιση βεβαίως-βεβαίως) και με απογοήτευσε. Ως εκ τούτου δεν απαντώ, του είπα. Κλείνω τον υπολογιστή και βγήκα με φίλους.
Την άλλη μέρα που μπήκα στο προφίλ μου πέφτω σ ένα μακροσκελές υβρεολόγιο στο οποίο αφού με στόλιζε κανονικά με έστελνε να ζήσω στα σκουπίδια γιατί εκεί ανήκω έλεγε.
Διασκέδασα πολύ με αυτόν τον άνθρωπο, σκέφτηκα ότι πραγματικά είναι κρίμα γιατί κι αυτός όπως και άλλοι αν δεν είχαν αυτή την πρεμούρα και τη συγκεκριμένη εικόνα γυναίκας (ή άντρα) στο μυαλό τους θα είχαν ήδη συντροφευθεί και θα βίωναν αγάπη. Λεπτομέρειες ε….

Μια φορά μου έκανε αίτημα φιλίας ένας κύριος απο την Πάτρα. Στο προφίλ του είδα οτι είναι απόφοιτος πανεπιστημίου και φαινόταν σοβαρός άνθρωπος οπότε έκανα δεκτό το αίτημα του. Σε 2 λεπτά μου στέλνει μήνυμα και με καλησπερίζει. "Καλησπέρα" του λέω και εγω. Δεν περνάνε 15δευτερόλεπτα και έρχεται η εξής ερώτηση "Γεωργία παντρεμένη, ηλικία, επάγγελμα, που μένεις;" Όλες οι ερωτήσεις σε μια μόνο φράση. Μα γέλασα τόσο πολύ!! Δεν το περίμενα! Του απαντάω "Κρίμα και νόμισα ότι έχω να κάνω με σοβαρό άνθρωπο" και τον διέγραψα. Τι να πεις με αυτόν τον άνθρωπο;

Ευτυχώς για μένα δεν ψάχνω γνωριμίες και φίλους με αυτό τον τρόπο. Προτιμώ την προσωπική επαφη. Αν και έχω κάνει θαυμάσιες φιλίες με αξιόλογους ανθρώπους διαμέσω facebook. Οι εκπομπές μου ειναι εκπομπές λόγου: παραμύθια και ζητήματα ανθρώπινων σχέσεων. Έτσι έχω γνωριστεί με συγγραφείς, εκδότες, ψυχολόγους, γιατρούς που μάλιστα φιλοξένησα και στις εκπομπές μου. Ας μην καταδικάζουμε λοιπόν εντελώς το facebook.

Ουσιαστικά οι πιο πολλοί άνθρωποι -όχι όλοι για να μην είμαι άδικη- δεν θέλουν μια/έναν σύντροφο τελικά. Θέλουν η συγκεκριμένη/νος κούκλα/κούκλος που έχουν στο μυαλό να είναι ΚΑΙ σύντροφος. Εκτός βέβαια από 4 χαρακτηριστικά:
Την κατάλληλη ηλικία, καλή δουλειά, να μην μένει μακριά από τον τόπο διαμονής τους και φυσικά να μην είναι παντρεμένος/νη (καλά αυτό το τελευταίο δεν είναι κακό να το ρωτάς, οι σχέσεις με άτομα που είναι παντρεμένα είναι ολέθριες, ιδίως για το τρίτο άτομο)

Όταν άρχισα στην αρχή να παρατηρώ αυτό το φαινόμενο. δεν έδωσα σημασία και δεν απαντούσα σ αυτούς τους αδιάκριτους ανθρώπους, ήταν φανερό ότι έψαχναν κάτι συγκεκριμένο το οποίο πρέπει να έχει κάποιες προδιαγραφές. Και που επιπλέον αυτό που έψαχναν εγώ δεν το έχω ή τουλάχιστον δεν είμαι πρόθυμη να το δώσω στην λαική αγορά...

Όταν όμως το φαινόμενο άρχισε να έχει έξαρση, μοιράστηκα αυτό το γεγονός με άλλους - γυναίκες και άντρες- διαπίστωσα ότι είναι τακτική και μάλιστα πολύ δημοφιλής!
Έτσι ξεκίνησα να παρατηρώ αυτούς τους ανθρώπους και να συγκρίνω τις παρατηρήσεις μου με άλλους.
Κι όταν πλέον άρχισαν δημόσιες αναρτήσεις απο διάφορους ανθρώπους, κάπως υβριστικού περιεχομένου που απευθύνοταν στους τσατάκηδες κατάλαβα ότι το φαινόμενο έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις.

Βέβαια ,πέρα από το αστείο της υποθέσεως, τα πράγματα σοβαρά. Οι γραφικοί αυτοί άνθρωποι ανήκουν σε μια νέα τάξη πραγμάτων όπου ο διάλογος και η επικοινωνία πλέον έχουν περιέλθει σε πρωτόγονο στάδιο. Όχι βέβαια ίδιο με αυτό των ανθρώπων των σπηλαίων, αλλά σε ένα είδος πρωτόγονου άνθρωπου που ξέρει ελάχιστες λέξεις, επικοινωνεί μόνο για να πει ή να ζητήσει τα απαραίτητα, είναι μόνος του πλέον και όχι σε ομάδες όπως οι πρόγονοι μας και ζει μπροστά σ ένα κομπιούτερ (οι σπηλιές ξαφνικά έγιναν δωμάτια με υπολογιστή).

Είναι λυπηρό να διαπιστώνεις κάθε μέρα πόση μοναξιά υπάρχει στον κόσμο. Πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν σύντροφο και φίλους και ζουν ολομόναχοι. Όμως κλεισμένοι στον εαυτό τους και δέσμιοι των προκαταλήψεων που έχουν μένουν πάντα μόνοι και καταντούν σιγά-σιγά μισάνθρωποι.

Διατυμπανίζουν κιόλας ότι δεν υπάρχει Αγάπη στον κόσμο κι ούτε νοιάζεται ο ένας για τον άλλον ενώ πρώτα πρέπει να γυρίσουν προς τα μέσα και να ψάξουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Αγαπούν τον εαυτό τους; Νοιάζονται για τους άλλους;

Κι ενώ στροβιλίζονται στα σκοτεινά νερά της κατάθλιψης και καίγονται στην φωτιά της χαμηλής αυτοεκτίμησης, περιμένουν από τους άλλους να αναγνωρίσουν την αξία τους και να αγαπηθούν. Μάταια όμως, δεν αγαπούν οι ίδιοι τον εαυτό τους πως περιμένουν οι άλλοι να το κάνουν αυτό; Οι άλλοι πάντα αντιδρούν στις βαθύτερες σκέψεις μας. Σ αυτά που σκεφτόμαστε εμείς για εμάς, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο!

Κι αν τυχόν κατά λάθος κάποιος, τους μιλήσει ή τους προσέξει, αμέσως σαν κουρδιστά παιχνιδάκια ξεστομίζουν τις ίδιες πάντα ερωτήσεις:
-Από που είσαι;
-Πόσο χρονών είσαι;
-Με τι ασχολείσαι;
-Είσαι παντρεμένος/η;