Ο Βατραχοπαράδεισος

από το βιβλίο «Γνώρισε την δύναμη του Νου σου NLP» της Anne Linden

Μια φορά και ένα καιρό, υπήρχε μια λιμνούλα γεμάτη βατράχια ση μέση του παραδείσου. αυτή η λιμνούλα ήταν σωστός παράδεισος για τα βατράχια επειδή για μίλια μακριά δεν υπήρχαν άνθρωποι, μόνο άφθονη τροφή και νερό.

οι βάτραχοι ζούσαν εκεί σε τέλεια αρμονία και θα ήταν απόλυτα ευτυχισμένοι αν δεν υπήρχε ένα πρόβλημα.

Το πρόβλημα το προκαλούσε ένας συγκεκριμένος βάτραχος. Τώρα, όπως καθένας ξέρει, όλα τα βατράχια πηδούν και λένε βρεκεκεξ κουαξ-κουαξ. Όμως αυτό το βατραχάκι έκανε τσιου και ανέμιζε τα μπροστινά του πόδια πέρα-δώθε. Τα άλλα βατραχάκια προσπαθούσαν να του δείξουν πώς να φέρεται σαν κανονικός βάτραχος. Εκείνο τα άκουγε, αλλά συνέχιζε να κάνει το δικό του. Τελικά, τα μεγαλύτερα και πιο σοφά βατράχια πλησίασαν τον επαναστάτη και προσπάθησαν να του εξηγήσουν, υπομονετικά στην αρχή, πόσο αβάσταχτη ήταν η συμπεριφορά του. Του έδειξαν με ακρίβεια πώς να πηδάει και να λέει βρρρεκεκεξ. Όταν αυτό δεν έφερε αποτέλεσμα, θύμωσαν και τον απείλησαν με εξοστρακισμό. Όμως τίποτα δεν έπιανε. Τα βατράχια ήταν πολύ αναστατωμένα μ αυτή την κατάσταση, αλλά φαινόταν ότι μπορούσαν να κάνουν πολλά.

Κάποιο μεσημέρι. τρείς μεγάλες σκιές φάνηκαν πάνω στη λίμνη. Έκαναν μερικούς κύκλους και μετά μια-μια, βούτηξαν προς το νερό κι άρπαξαν η καθεμία κι από ένα δύστυχο, τρομοκρατημένο βάτραχο, που εξαφανίστηκε για πάντα από τα μάτια της υπόλοιπης κοινότητας. Τα βατράχια τρελάθηκαν από τον φόβο τους.

Την άλλη μέρα, ακριβώς το μεσημέρι, οι τρείς μεγάλες σκιές πέταξαν ξανά κάτω από τη λίμνη. Αφού έκαναν μερικούς κύκλους, βούτηξαν πάλι προς τα κάτω και η καθεμιά άρπαξε από ένα βάτραχο. Ύστερα πέταξαν μακριά με την λεία τους.

Ολόκληρη η κοινότητα των βατράχων ήταν πραγματικά πανικόβλητη. Συγκάλεσαν συμβούλιο για να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Όμως κανένας δεν συμφωνούσε με τον άλλον και στο τέλος ήταν όλοι τρομαγμένοι και βρίσκονταν σε απόγνωση, χωρίς να έχουν κανένα σχέδιο για το αύριο.

Αυτό συνεχίστηκε για πολλές μέρες. Ο βατραχοπαράδεισος είχα καταστραφεί και οι βάτραχοι δεν ήξεραν τι να κάνουν για να προστατευτούν. Στο επόμενο συμβούλιο μίλησε μια νεαρή βατραχίνα και είπε ότι το βατραχάκι που ανέμιζε τα μπροστινά του πόδια κι έκανε τσίου δεν είχε ενοχληθεί ποτέ από τις σκιές « ίσως θα έπρεπε να ανεμίζουμε όλοι τα πόδια μας και να κάνουμε τσιου» πρότεινε.

Οι ηλικιωμένοι και σοφοί βάτραχοι έγιναν έξω φρενών που τόλμησε κάποιος να προτείνει μια τέτοια αβάσταχτη αβατράχινη συμπεριφορά! Αποφάσισαν να προσπαθήσουν πιο σκληρά να κρύβονται κάτω από τα κλαδιά και τα νουφαρόφυλλα ή πίσω από τους κορμούς των δέντρων. Όμως, ό,τι και αν έκαναν, οι σκιές επέστρεφαν κάθε μέρα κι έκλεβαν και άλλα μέλη της κοινότητας τους.

Τελικά ο πιο γέρος και ο πιο βάτραχος, απελπισμένος ρώτησε την νεαρή βατραχίνα, που είχε προτείνει να μιμηθούν όλοι το βατραχάκι που έκανε τσίου, τι πίστευε πως έπρεπε να κάνουν. «Θα μπορούσαμε να μάθουμε πως ανεμίζει τα πόδια και πως κάνει τσίου το βατραχάκι και μετά, από λίγο πριν το μεσημέρι, να κάνουμε όλοι τσιου και να ανεμίζουμε τα πόδια μας»

Οι γέροι και σοφοί βάτραχοι δεν ήθελαν ούτε να σκεφτούν κάτι τέτοιο, ωστόσο, ένιωθαν ότι κινδύνευε η ίδια τους η ύπαρξη. Έτσι, το επόμενο μεσημέρι, όλη η κοινότητα των βατράχων κελαηδούσε και φτεροκοπούσε.

Όταν εμφανίστηκαν οι τρείς μεγάλες σκιές, έκαναν ένα μεγάλο κύκλο γύρω από τη λιμνούλα και μετά άλλον έναν κι άλλον έναν. Αφού έκαναν πολλούς κύκλους, πέταξαν μακριά χωρίς να κλέψουν κανένα βάτραχο. Οι βάτραχοι τρελάθηκαν από την χαρά τους, αλλά εξακολούθησαν να είναι ανήσυχοι για το αύριο.

Το επόμενο μεσημέρι, οι τρείς μεγάλες σκιές ξαναγύρισαν, και όλα τα βατράχια κελαηδούσαν και φτεροκοπούσαν σαν παλαβά. Οι σκιές έκαναν πολλούς κύκλους πάνω από την λιμνούλα και ύστερα έφυγαν. Την τρίτη μέρα ξαναγύρισαν κάνοντας όλο και χαμηλότερους κύκλους, ενώ τα βατράχια κελαηδούσαν και φτεροκοπούσαν. Τελικά, μετά από πολύ καιρό, τα τρία γεράκια πέταξαν μακριά και δεν ξαναγύρισαν ποτέ.